martes, 7 de agosto de 2012

ADIÓS MANU



¿Adónde se van todas las palabras que no ha dado tiempo a decirnos,  todas las risas que faltaban por hacer, todos los momentos que disfrutar en tu compañía, todo lo que teníamos todavía que aprender de tí? ¿Qué vamos a hacer con este vacío tan grande que nos has dejado Manu? ¿Qué hacer con esta pena tan abrumadora?
Este blog , -como su familia, como yo, como sus amigos i amigas,- está de duelo, porque Manu nos ha dejado.  Manu ha emprendido un viaje largo y prematuro y sólo podemos soportar la pena recordando el gran tesoro que ha sido tenerlo entre nosotros y la suerte que ha significado poder compartir su gran humanidad, su sabiduría, su espíritu libre, tolerante, generoso, cordial, bueno e inteligente, su gusto por la vida.
Siempre te llevaré en el corazón como en esta foto:  realizando sueños.
Todo será diferente sin ti, Manu.
Intentaremos aprender todo lo que nos has enseñado.
Cómo te echo de menos, amigo. Adiós querido Manu.

15 comentarios:

Josep Maria dijo...

Benvolguts Carmen i Joan
No coneixia en Manu personalment sinó a través del seu bloc, on intuïa una personalitat inquieta, oberta i solidària. Segur que al seu entorn haurà deixat una gran empremta.
Sé el que és perdre amics quan sembla que no toca, i la sensació de desconcert i d’impotència que comporta. Quan aquesta sensació s’esvaeix i acceptes la realitat és quan ets capaç de valorar lo afortunat que has estat d’haver viscut aquesta amistat. En recordes els gestos i les expressions, les petites manies i virtuts, i sobretot, enyores la seva complicitat. Aquest sentiment agredolç és el pitjor enemic de l’oblit, i cal mantenir-lo.

Carmen Cortés dijo...

Moltes gràcies Josep Maria per les teves paraules. De ben cert que haguessiu tingut bones i profitoses converses si us haguessiu conegut personalment. Una abraçada.

mati dijo...

Adéu, company, bon viatge. L'empremta em queda en els teus amics.
http://www.youtube.com/watch?v=Y7FuYjkXgA4

Joan dijo...

A travers de la Carmen he tingut la sort de compartir amb Manu viatges i sopars molt divertits (on millor conèixer i fer-te amic d'una persona?
Sempre has aportat molt a tot arreu tant que encara penso que no pot ser que aixó es transitori,poc a poc ens anirem fent la idea

Anónimo dijo...

Adéu Manu, són molts anys de coneixença. Gran persona! Es molt trist haver- te'n anat tan aviat. Em queda el record d'haver-te conegut.
Adiós Capitán Talabarte
Mercè de la Cala

el chache dijo...

COMO EL BLANCO ALBATROS SOBRE LA MONÓTONA RESPIRACIÓN DEL MEDITERRANEO, ASÍ, VAGANDO, POR VAGAR,VA EL VELERO DEL VERDADERO MARINO, AYER COMO HOY. SIEMPRE UN POCO MÁS LEJOS.

Pepa dijo...

Tu espíritu aventurero te ha llevado como siempre a explorar otros mundos antes que tus amigos. Siempre estarás entre la gente que te hemos conocido porque siempre fuiste especial.
Para este viaje te llevas en tu mochila el cariño de muchas personas. Hasta siempre, Manu.

Carmen Cortés dijo...

Siempre un poquico más lejos, siempre un poquico más...
Queríamos mucho a tu hermano mucha gente. Porque se lo merecía. Pero eso, Chache, tú ya lo sabes.
Un beso muy fuerte y mucho cariño también para ti, para vosotros.

Marisa dijo...

Muchas gracias a todos por el cariño que habeis demostrado a mi hermano. Como todos sus amigos, también Barigoza y Gadimaños están tristes, muy tristes. Su recuerdo y su sonrisa nos acompañará siempre. Besazos. That´s all folks¡

Carmen Cortés dijo...

Un abrazo muy fuerte para todos Marisa y lo que necesitéis.

Marga dijo...

Lo siento mucho Carmen. Se que era un gran amigo, un gran viajero, una gran persona...
Sin llegarlo a conocer personalmente, lo conocí a través nuestras conversaciones de tus viajes, siempre hacías referencia a él, siempre presente... también a través de su blog.
Un abrazo muy, muy fuerte.
Marga

Carmen Cortés dijo...

Gracias Marga.
Un gran capitán, Talabarte.
Un gran abrazo para ti.

rosa rebull dijo...

Hace tan poco que no estas pero ya se te echa de menos , escribo yo pero los sentimientos son de los dos (ya sabes que tu amigohermano no es muy dado a estas cosas)porque si ,para el eras mas que un amigo. "Las personas que estan acostumbradas a viajar , saben que tarde o temprano tienen que irse."Paulo Coelho " Fins sempre amic.

Primo dijo...

Nunca te olvidaremos Manu.Siempre estarás en el recuerdo de tus primos.
Tal vez lo único que duele más que decirte adiós es no haber tenido la ocasión de haberme despedido de ti.

Carmen Cortés dijo...

Siento mucho y comparto tu tristeza Primo. Un abrazo.