lunes, 27 de julio de 2009

EN COCHE

Lo reconozco: normalmente doy bastante la tabarra con el tema de fotografiar los sitios por donde pasamos cuando viajamos en coche. Pero durante este viaje he dejado tranquilo a Joan y no ha tenido que soportar al volante lindezas como éstas:
1. ¡¡Uy, qué foto!! ¡¡Para Joan! Para aquí!!
2. No, aquí no, hombre, te has pasado...
3. ¿Y qué, si no hay arcén? ¡¡Pues si es un momentico!!

4. Por favooooor...¿justo aquí tenías que adelantar con la foto que había?

5. ¡Qué les passsssa a estos con tanto pi-pi-piiiiiiiii? Total por una foto...
6. Vaya, hombre...Así que está la policía... ¿Y qué, con la policía? Pues soy una turista, o es que no se ve?
7. Sorry, agent, very nice picture, do you know?
8. Nos ha perdonado, Joan, ¿no ves que somos guiris?
...
En fin... qué os voy a explicar... Un calvario.
En este viaje he tenido compasión y no he dicho nada de nada. He pasado de bajar del coche para inmortalizar paisajes in the road. Me he perdido bonitas fotos, ya lo sé...pero me he limitado a hacer click-click desde dentro. Y... bueno, esto es lo que ha salido. Cuando se va en grupo, hay que adaptarse, je,je...Buen viaje a ritmo de Stones!!!


10 comentarios:

Manu dijo...

El cielo se está ganando Joan, el cielo! jejeje

Anónimo dijo...

No sé, després d'aquest amplíssim reportatge, em dona la sensació, com si jo també hagues estat a Croacia.
Je,je,je, que més voldria jo!
Mercè ta cosina

XON dijo...

No lo sabes tú bien, Manu!

eli dijo...

Ei, molt xulo! jo també vull anar-hi!

Pepa dijo...

Debo de reconocer que mi hermana es una persona que se conoce bien a si misma...Oye, que hasta te he oído la voz y he visto la cara del niño mientras dice: Mamaaaaa!!!!!

Lo de Juan, Manu, no se muy bien si es santidad o miedo de que le dejen en tierra si Carmen gana otro viaje con sus fotos, pero lo cierto es que en esos momentos no dice ni pío...(para mí que conduce dormido...)

Besos a todos los veraneantes (qué duro es trabajar en la mina!!!!)

Carmen Cortés dijo...

Manu:Todo el Universo cósmico se está ganando, jeje

Mercè, això d'estar a Turisme, no et deixa fer turisme, quin rollo. La veritat és que t'agradaria molt perquè és molt bonic.

Bueno, Xon, que como dice Pepa, alguna vez que otra cae un viajecico de premio y tú bien que te apuntas, je,je

Gràcies, Eli! ja saps, un destí a tenir en compte.

Pepica que no te ases mucho por los madriles, aprovecha y ve a ver alguna de esas exposiciones tan chulas que hacen en la Villa y Corte.

Besos caleros

rosa rebull dijo...

Yo continuo diciendo que todo muy bonito pero sentados delante de unas tapitas en "L'Ombra" tampoco se esta nada mal.
Manu como estas? podras venirte de tapitas por la Cala o tendremos que ir a la Rapita ?

Carmen Cortés dijo...

Rosa, hoy hemos quedado a comer con Manu en la Rápita, a ver si lo convenzo para que venga un día. Lo de las tapitas en la Ombra está hecho. Nos vemos.

Josep Maria dijo...

Imagino que al meu germà li costa oposar-se a la vehemència Cortés-Cañagueral- sobradament demostrada- essent un Bon Jan com és. Pel que es veu a les fotografies en Xavi ho soluciona amb auriculars i penjament mental.
Sé que aquest comentari serà contestat per les al•ludides. Només espero que no hi hagi represàlies. Atribuïu-ho a què, igual que Pepa, estic en període productiu, i això dol.......

Carmen Cortés dijo...

Una bona dosi de paciència té el teu germà, Josep Mª, ho reconec, però així es fa més curt el viatge, je,je. A més com tens raó i el Xavi s'enchufa i parla poc, jo he de parlar pels tres, je,je.
Uns petonets amb força vehemència.