viernes, 11 de julio de 2008

Prullans

Estoy en la Cerdanya, en un pueblecito que se llama Prullans. Delante de mi ventana se levanta el Cadí majestuosamente y las pacas de paja descansan doradas y cilíndricas. Hay caballos y vacas, y las farolas olvidan aquí su vocación urbanita.

Por aquí transcurre el Camí dels Bons Homes que recorre las rutas de migración que utilizaron los cátaros en los siglos XIII y XIV cuando huían de la persecución de la cruzada y la Inquisición, y que atraviesa hermosos paisajes del Cadí-Moixeró y pequeños pueblos con iglesias románicas.

AQUÍ AL LADO TENÉIS UN BON HOME Y UNA BONA DONA DESPUÉS DE REALIZAR PARTE DEL CAMÍ, Y DISPUESTOS A REFUGIARSE EN UN LUGAR DONDE LES DEN UNA CERVEZA.


Y un poquito más abajo, unas cuantas fotos de lo que me voy encontrando por el camino.

7 comentarios:

Montse dijo...

Carmen, tu sempre amb punts de vista insòlits! aquesta foto del mirall amb la serralada al darrera m'ha agradat molt. Petonets i que gaudiu molt d'aquest Pirineu tan maco.

Anónimo dijo...

vosaltres si que esteu fresquets, y no com d'altres que les passem...,com podem. Joan, ja et veig fent el camí de Santiago!!! A disfrutar.
Petonets,
Ta cosina

Unknown dijo...

Hola maca! Ja saps que entro moltes vegades al teu blog però avui m'animo a escriure't que ja està bé. Està molt estiuenc i molt actiu. Si podeu aneu a Llívia que també és molt xulo. Una abraçada.

Manu dijo...

Si es que eres un pocico de curtura!!!

La foto que más me gusta es la del "caminaire" con náuticos. Mucho pijo con botas high tech es lo que hay...

Beos, a seguir disfrutando y a hacernos disfrutar a los demás.

Carmen Cortés dijo...

Hooooooolaaaaaa!! ooolaaa, olaaa!
(Es que miro a ver si hay eco, como en las montañas, jajaaaa, qué graciosa estoy, debe ser la altitud y el exceso de oxígeno, que me flipa)

Montse, ja saps que sóc una mica rareta i clar també a vegades miro raret. jajajj.Bsts, guapa per a tots y a la gosseta també.

Mercè, cosina, com diu el Manu una mica més avall, potser fem el Camí de Santiago... el Joan amb nàutics i jo amb unes GEOX italianes amb taló, jejejj Petonets.

Ole, Cristina, t'has animat. Benvinguda al teu blog.Moltes gràcies i petons.

Manuel Aznar: Mú observador, tú, jejejj. Pero la próxima vez, dice el "caminaire" que se pondrá unas botas de montar a caballo hasta la rodilla, que va hasta arriba de picadas de bichos.
Besicos, OS,OS,OS(Anda, sí que hay eco)

Anónimo dijo...

¡¡¡FELICIDADES,XAVI!!!
Me voy a poner el babero para no mojar el teclado...Ya te lo he dicho por teléfono, pero no puedo por menos que escribirlo también en el blog de tu madre(que debe babear todavía más que yo si cabe), porque eso de estar en la catalana en MINI, en INFANTIL y ahora TAMBIÉN, es una proeza.
Besitos, Xavi y felicidades Carmen y Joan

Anónimo dijo...

Primero,felicidades por la parte que os toca!!
Después: la revista Traveler ya sabe, ya... las Cíes me han parecido espectaculares. ¡Qué parajes, y aquí al lado!La Amelia y el Quim se querían quedar a vivir.
Ya veo que vosotros andáis por el Pirineo, perfecto,a ver si nos desestresamos del todo, que buena
falta nos hace.
Jóse
Besos desde el Atlántico.