lunes, 19 de mayo de 2008

París

Carolina de Bendern
Hace 40 años la cifra màgica del 1968 hizo soñar con abrir un camino duradero hacia la libertad.
De hecho, aquel referente de un París en barricada, significó mucho a nivel personal para algunos y algunas que crecimos -primero a escondidas y luego a tumba abierta- con consignas revolucionarias que nos unían firmemente a la esperanza y a la ilusión.
"Prohibido prohibir"
"No le pongas parches, la estructura está podrida"
"La imaginación al poder!"

Hace poco estuve en París y bajo sus adoquines no vi la playa, pero tengo que agradecerle a la ciudad de la luz que a veces, y siguiendo una de sus consignas sesenteras, me olvido de todo lo que me han enseñado y comienzo a soñar.



12 comentarios:

Anónimo dijo...

Com ets, noia! Falto una mica i tu vinga a pengar entrades. El comentari de la perruquera, te l'he de posar en el post de París, o com va això?
En el 68 jo tenia 5 anyets i les úniques revolucions que feia eren les rebequeries contra la verdura. Però , ai, després!! Ha,ha!!
Un petó per recordar-nos somnis.

Anónimo dijo...

penJar, dona, penJar...

Manu dijo...

El primer recuerdo que me viene a la cabeza del mágico año de 1968 son aquellas bolsas de deporte azulonas con el anagrama de MÉXICO 68. Y luego el Sargento Pimienta con su banda de corazones solitarios. Como siempre me encanta tu punto de vista oh intrepida viajera.
Besitos

Anónimo dijo...

Me gusta Manu Chao, me gustas tu.
Me gusta la foto, me gustas tu.
Me gusta París, me gustas tu.
Me gusta la Irma, me gustas tu.

Que voy a hacer, je ne sais pas.
Que voy a hacer, je ne sais plus.
Que voy a hacer, je suis perdu.
Que horas son, mi corazón.

Me gusta tu blog, me gustas tu

Pilar

rosa rebull dijo...

Yo no recuerdo mucha cosa del 68,ahora lo que si recuerdo es Paris del 2001 como me gusto, todo ,me gusto todo, hasta la lluvia que no paro de caer.Bueno besos parisinos . Adeuuu

Carmen Cortés dijo...

Muchas gracias amig@s por vuestros comentarios y besos.
Eli als cinc anys faries poques revolucions... pero después te desquitaste, hija mía!!
Manu, cómo eres, has estado tremendo con el Sargento Pimienta. Yo que sólo me acordaba de Fórmula V y Superagente 86!!
Pilar mú aguda tú con la canción del Manu Chao, muchas gracias, guapa!
Rosa tienes razón: París, trés bien, mon amie....
Besoooos

Manu dijo...

Hombre, lo de Fórmula V, una horterada, pero el superagente 86, todo un Krack!!! Su novia , 99, un sex symbol!!!

Anónimo dijo...

Paris, mi primer recuerdo de esta ciudad es el viaje que hicimos con Manu y Roberto. En casa de Carlos (un chico parisino), él alardeando de una pistola de verdad escondida en su habitación, mientras su familia de velatorio en el comedor, lloros, croissants,... todo muy underground.
Pero que risas, que bien nos lo pasamos, qué tiempos aquellos...
Besos
Mercè "ta cosina"

Manu dijo...

Es cierto, Mercé, todo muy underground y surrealista. El tipo enseñándonos la pistola y la familia llorando en la habitación de al lado. De todas formas, al final, muchas risas. Ya ha llovido un poco desde aquello eh?

Un beso

Anónimo dijo...

Maca la perspectiva de la tour Eiffel entre les cases.
M'ha agradat molt aquesta página de París, també és veritat que París em porta molts bons records i em va agradar TOT com a la Rosa. (Però el meu viatge era normalet,d'aquells d'hotelet i bistrot romàntic, no com el que sembla ser que van fer la teva cosina i en Manu, eh?)
Ei, "Los invasores" eren d'aquella època?
Petonets

rosa rebull dijo...

Jo no vaig estar a Paris amb valtros , pero el que recordo d'aquet noi es la facilitat que tenia per dormirse a tot arreu. Tu Merce segur que ho recordes no?. i Manu tambe .Que deu ser de la seva vida?

Carmen Cortés dijo...

Vaya, vaya, con vuestros viajes a París!!! Me acuerdo perfectamente de cuándo fuisteis, y de lo que flipasteis por la "banlieu" de París... La era Pierrot!
No quieras saber, Montse, qué cuatro se fueron a París!!!
En otro orden de cosas, y siguiendo con el revival, los más viejos del lugar quizás recuerden también al apuesto Jim West y a su colega el ingenioso Artemio Gordon, contra el malo-malísimo-pequeñísimo gran malhechor Dr. Miguelito Loveless!!!